Ιστορίες και η θέαση του “άλλου”
ένα βιωματικό ταξίδι μνήμης στον Παγασητικό κόλπο με ιστιοπλοϊκά σκάφη, Βόλος 2019
Με την υποστήριξη των "Αρχαιολογικών Διαλόγων 2019"
Περισσότερες πληροφορίες στο site: https://www.artspirators.com/istories-kai-i-theasi-toy-alloy
Κατάλογος: Ιστορίες και η θέαση του "άλλου"
Β΄μέρος του project
Παρουσίαση του project, το βράδυ της έναρξης του συνεδρίου, με ζωντανή οπτικοακουστική παρουσίαση μέσα και έξω από τα δύο σκάφη που συμμετείχαν στα ταξίδια μνήμης, αγκυροβολημένα στην παραλία έξω από το κτήριο Παπαστράτου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας). Δόθηκε η δυνατότητα, σε όλους τους παραβρισκόμενους, να συμμετέχουν, με έναν διαμεσολαβημένο τρόπο στην εμπειρία και στην έρευνα αυτού του βιωματικού ταξιδιού.
remnant / ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ
Οπτικοακουστική εγκατάσταση, μεταβλητών διαστάσεων
Υλικά: δομικά υλικά, ξύλο, ηχητικές μαρτυρίες, αρχειακά τεκμήρια.
Η εγκατάσταση αποτελείται από φερόμενο κομμάτι τοίχου μαζί με τούβλα Τσαλαπάτα και σοβά, ηχητικές μαρτυρίες και αρχειακά τεκμήρια. Εγκατάσταση με ενσωματωμένο ηχητικό σε MP3 και ακουστικά, αρχειακά τεκμήρια.
Ο χώρος του Μουσείου ως παράδειγμα δημόσιας μνήμης και ως ο άλλοτε φυσικός χώρος παραγωγής της πρώτης ύλη της κατασκευής μιας «οικίας» με ότι αυτό συνεπάγεται, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του έργου με την συλλογική μνήμη της πόλης.
Στην περιοχή της Μαγνησίας όλα τα κτίρια ήταν χτισμένα με τούβλα Τσαλαπάτα, ειδικά μετά τον σεισμό που έγινε στην περιοχή το΄55. Η συλλογική μνήμη της κοινότητας της πόλης του Βόλου συγκροτείται όπως φανερώνεται μέσα από τις αφηγήσεις και τις περιγραφές της ανοικοδόμησης των σπιτιών αυτών αφού περνάει από το δημόσιο στο ιδιωτικό και αντίστροφα, συνθέτοντας την ιστορική συνέχεια στην πόλη, από τη δημιουργία τους μέχρι και σήμερα.
Ο χώρος του Μουσείου ως παράδειγμα δημόσιας μνήμης και ως ο άλλοτε φυσικός χώρος παραγωγής της πρώτης ύλη της κατασκευής μιας «οικίας» με ότι αυτό συνεπάγετε, αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του έργου με την συλλογική μνήμη της πόλης.
Η Αξιοποίηση των ίδιων των χτισμάτων όπως αυτός «ο φέρον τοίχος», αποτελεί το ζωντανό και σιωπηλό μάρτυρα αλλά και πρωταγωνιστή της ζωής αυτών των κτισμάτων της πόλης που κατοικούνται ακόμα ή στέκουν ως ερείπια μνήμης στον αστικό χώρο. Μπορεί τα τούβλα και τα κεραμίδια να είναι βασικό υλικό κατασκευής μιας «οικίας», ωστόσο ο τρόπος που αυτή κατασκευάζεται επηρεάζει άμεσα τη ζωή, την μνήμη και τη συμπεριφορά των ανθρώπων που μένουν μέσα τους. Προσφέροντας «στέγη» στους οικοδεσπότες, ουσιαστικά «οικειοποιείται» και σε ένα βαθμό μάλιστα καθορίζει τις ανθρώπινες ιστορίες που στεγάζονται μέσα σε αυτές.
- Από την έκθεση TERA INCOGNITA, Μουσείο Τσαλαπάτα ΠΙΟΠ Βόλος 8/6/2019
- Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου
- Διοργάνωση: aica hellas
Από την έκθεση στο χώρο του Μουσείου:
Ίχνη/ Trace
Οπτικοακουστική εγκατάσταση, φωτισμός black light, μεταβλητές διαστάσεις
Το έργο της Μαρίας Ανδρομάχης Χατζηνικολάου είναι ένας συνδυασμός από διαθέσιμα αρχεία για τον πύργο και το Λεωνίδιο και κομμάτια μαγνητοφωνημένων αφηγήσεων και μαρτυριών των κατοίκων της περιοχής. Η καλλιτέχνης επικεντρώνεται σε μνήμες του παρελθόντος, οι οποίες ναι μεν ξεθωριάζουν με το χρόνο αλλά αποτελούν θησαυρούς πολύτιμους για το σήμερα και το μέλλον. Η χρήση φωτισμού black light, τον οποίο συχνά ενσωματώνει στις οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις της η Χατζηνικολάου, ενεργοποιεί το δωμάτιο του πύργου, δίνοντας την ψευδαίσθηση πως μέσα από τους παλιούς τοίχους ξεπηδούν αναμνήσεις, μνήμες και αποτυπώματα του παρελθόντος, τα οποία έρχονται να «στοιχειώσουν» το παρόν. Ο θεατής μέσα από αυτό το σύντομο «ταξίδι» του στην ιστορία, προσπαθεί να ενώσει αυτά τα θραύσματα και να ανακαλύψει τους συνδετικούς κρίκους με το παρόν μέσα στο «μπαούλο» της ατομικής και συλλογικής μνήμης.
- Από την έκθεση ...Κάπου αλλού, Πύργος Τσικαλιώτη/ Λεωνίδιο Αρκαδίας
- Επιμέλεια: Στρατής Πανταζής
- Διοργάνωση: MELITZAZZ 2019
Ο κύκλος του χορούΔιαστάσεις: 2x2,Υλικά: Έγχρωμη εκτύπωση σε πανί, εκτυπώσεις Α4Η φορεσιά γεννιέται ως χρηστικό είδος, αλλά εξελίσσεται, μέσα από καλλιτεχνική δημιουργία, για να εκφράσει την ταυτότητα της ομάδας και τις κοινωνικές της δομές, επιτρέποντας παράλληλα κάποια στοιχεία προσωπικής έκφρασης. Στις γιορτινές εκδηλώσεις η ενότητα και η συνοχή της κοινότητας εκφράζεται μέσα από το χορό σε κύκλο, και πολλές φορές σε πολλούς αλλεπάλληλους κύκλους.
Το Μάνταλα (η λέξη σημαίνει κύκλος στα Σανσκριτικά) είναι μία πνευματική/τελετουργική απεικόνιση συμβόλων, πολύ διαδεδομένη σε ανατολικές θρησκείες, με σημαντικό στοιχείο τους ομόκεντρους κύκλους. Συμβολίζει την «ολότητα», τη δομή της ζωής, και τη σχέση του ανθρώπου με το άπειρο.
Στο έργο μου συνδυάζω αυτές τις έννοιες και αντιλήψεις σε ένα Μάνταλα χτισμένο με στοιχεία από παραδοσιακές φορεσιές από διάφορα σημεία της Ελλάδας.
Σε αυτό δίνονται όλα αυτά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των διάφορων στοιχείων των φορεσιών από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σαν σχήματα, μοτίβα, στοιχεία, δημιουργώντας ένα τεράστιο μάνταλα. Οι σχέσεις που δημιουργούν τα μεμονωμένα στοιχεία των φορεσιών, το ένα με το άλλο και μέσα σε αυτό το ιερό σχήμα του αιώνιου κύκλου, το χορό, αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας και τη θέση μας μέσα στο χρόνο. Ο αιώνιος αυτός κύκλος είναι το κλειδί που μπορεί να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε και να θυμηθούμε αυτή την άρρηκτη σχέση μας, με το κέντρο μας, τις ρίζες μας αλλά και με το «όλο».
- Από την έκθεση Μεθερμηνείες, Μουσείο της Πόλης/Βόλος
- Επιμέλεια: Μάγδα Κουμπαρέλου
- Διοργάνωση: Λύκειο Ελληνήδων Βόλου
