2011

The symptom projects/ Το σύμπτωμα του τόπου, Άμφισσα / Amfisa, Greece
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.thesymptomprojects.gr/the_symptom_2.html
 
Κάθαρσης  
In situ Οπτικοακουστική εγκατάσταση, μέσα σε χώρο παλιού βυρσοδεψίου
Catharsis  
Participation in group project with an audio-visual installation
Κάθαρσης
Όταν επισκέφτηκα την περιοχή, όλο το δελφικό τοπίο με συνεπήρε, (μπορεί και λόγω της Άνοιξης). Ερχόμενη όμως στα «ταμπάκικα» της Άμφισσας, πέρα από τη γοητεία των ερειπίων, μία αίσθηση θανάτου πλανιόταν στο χώρο, μπορεί από την εγκατάλειψη του τόπου, μπορεί από τα κρεμασμένα δέρματα που κρεμιόντουσαν σε κάποια κτίσματα, ίσως και από το μύθο του στοιχειού της Χάρμαινας. Η άσχημη μυρωδιά των χώρων του εναπομείναντα βυρσοδεψείου, δε μου δημιούργησαν οικεία αίσθηση.
Με το έργο μου προσπάθησα να φέρω την Κάθαρση του χώρου, με την μεταφορική έννοια, απομακρύνοντας όλα τα επιβλαβή στοιχεία, φέρνοντας το τοπίο μέσα στο χώρο εξαγνίζοντας τον πάλι με ένα τρόπο τελετουργικό. Η φύση, το νερό και ο αμνός ως θυσία ή εξιλαστήριο θύμα.

Catharsis
When I visited the area I got under the spell of the Delphic landscape (maybe because it was springtime). But when I reached Tampakika, apart the thrill of the ruins, I came across a sense of death haunting the space: was it due to the overall abandonment, to the skins hung from some buildings or to the legendary spirit of Charmena. To me, the heavy smells of the tannery were anything but a familiar sense.
With this work of mine I will try to bring Catharsis to the space, in a metaphorical way, by removing all noxious elements, introducing the landscape in the space, performing again a ritual of purgation. The Nature, water and the lamp as a sacrificial victim.      

Το ανατετμημένο ζωικό σώμα, το ζωικό δέρμα του προβάτου, προς επεξεργασία, αποκτά τον ρόλο του φορέα της κάθαρσης στο έργο της Μαρίας Χατζηνικολάου Το πτώμα –δέρμα, ως σύγχρονο τοτέμ αποποιείται την χρηστική του ιδιότητα και αποκτά την ιδιότητα του συμβόλου της κάθαρσης. Η εικαστικός το επαναφέρει με μια ειρωνική, συμπτωματική χειρονομία στο φυσικό του περιβάλλον, καταθέτοντας μέσα στο βυρσοδεψείο μια εικονική στατική αναπαράσταση της φύσης.


 








 



Sanatorioproject
Ιδέα -Επιμέλεια έκθεσης μέσα στα ερείπια του παλιού Σανατορίου στα Χάνια Πηλίου.
Concept-Curating of group in situ project in an abandoned sanatorium (tuberculosis treatment clinic). Pelion Mountain, Greece

Συμμετοχή με το έργο Fragments, ευρύματα από τον κλίβανο του Σανατορίου, μεταβλητές διαστάσεις.
 Participation with an installation titled Fragments comprising artifacts found in the sanatorium's incineration furnace, variable dimensions.  

Please click on the following links:  



 
φθίση (η) Ι-ης κ. –ίσεως Ι χωρ. Πληθ. Ι (λογ.) 1. η σταδιακή ελάττωση. η βαθμιαία φθορά ΣΥΝ. μείωση. εξαφάνιση. παρακμή 2. (για προσ.) η κατάσταση μαρασμού ∙ 3. ΙΑΤΡ. η φυματίωση (βλ.λ.) ΣΥΝ. (λαϊκ.) χτικιό. (Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας)
Το sanatorio project αποτελεί ένα καλλιτεχνικό σχεδίασμα με αντικείμενο τη φθορά που έλαβε χώρα σε ένα παλιό, ερειπωμένο σανατόριο ύψους, το οποίο ίδρυσε ο γιατρός Γεώργιος Καραμάνης στα Χάνια του Πηλίου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Εκεί, όπου ασθενείς από τον «βάκιλο του Koch» αναζήτησαν την επιβράδυνση των συμπτωμάτων μιας χρόνιας λοιμώδους νόσου, της φυματίωσης, ή αλλιώς της «φθίσης» όπως ονομάστηκε, λόγω της αργής και σταθερής καταστροφής που επιφέρει στον οργανισμό.

Every matter, organic or inorganic, is subjected to inevitable decay. Sometimes, the decay is just a result of the usage and of the passing time, while in other instances it is brought forward and it is caused voluntarily. 
It could also be taken as the consequence of the action of an external factor, i.e. a virus or an extreme weather phenomenon. Finally, it could simply be the natural result of idleness. Its tenses are simultaneously the imperfect, the present, and the future progressive. Sanatorio Project constitutes an artistic project that deals with decay in all the above tenses. It took place in an old sanatorium, which was established by doctor Georgios Karamanis in the city of Chania, Pilio, in the beginning of the 20th century. 
There, patients suffering from “Koch bacillus” sought for deceleration of the symptoms of a chronic infectuous disease, i.e. tuberculosis or “consumption” as it was known, due to the slow and consistent calamity that causes to the organism. The building itself, as a modern ruin, demonstrates in the best way the effect of decay due to its perennial abandonment. A number of artists, in the short time limit of one day, were called to interfere in it ephemerally, to attribute new meanings to its extended deconstruction by highlighting it or by using it as a creative beginning. 
At the same time others, driven by its present condition, turned to the usage of the practices of an “archaeology of today”, a symbolic reconstruction or a speeding up of its destruction or even a partial reformation of the ruin; in this way, they managed to make it viable and hospitable for the artists and guests who were there. In this way, the artistic interventions, sometime subjected to decay and sometime resisting to it, response to the different tenses of its impingement. 
Thus, they are sometime prompt by the past and, in other instances, they stand and they attack from an undeviating present. But what about the future, which will continue to promise the inhibition of decay, the escape from it? An inextricable part of this endeavour is the creation of an idiomorphic archive. The creation of this kind of archives is a very common feature of many relative artistic designs during the last years. This archive intents to note down whatever it is related to the sanatorium’s condition after its abandonment, besides what it is connected to the relative activity of Georgios Karamanis, founder of the sanatorium. 
This enterprise includes the following: the story of the building as a ruin, its previous usage, and every following modification or intervention in the sanatorium complex, artistic or not. In other words, it is an archive that notes down - and will contnue to do so - the decay itself, on the basis of a particular - though characteristic - example, which it is capable to constitute a conceptional counterbalance of a creative act of a symbolic rectification, such as the re-writing of data, signs, and of every kind of interference and of artistic works within it.


Sanatorio Project - ομάδα Artspirators
Πέδίο Δράσης ΚΟΔΡΑ 2011, φεστιβάλ εικαστικών τεχνών / Θεσσαλονίκη
Εγκαταστάσεις και παρουσίαση του project 
Περισσότερες πληροφορίες: Sanatorio Project KODRA
 
 
Subscribe to: Posts (Atom)