2014

REFUGE PROJECT II

Ιδέα - Σχεδιασμός - Επιμέλεια,  
"
Εικαστικές επιτόπιες παρεμβάσεις, στο υπόγειο πολεμικό καταφύγιο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στον Αδάμαντα, με αφορμή μαρτυρίες κατοίκων της Μήλου από την περίοδο της γερμανικής κατοχής"


Concept-Curating
"Art intervention at the WWII underground military shelter located in Adamantas, based on testimonies from residents of
Μilos during the german occupation."

Συμμετοχή με οπτικοακουστική εγκατάσταση με τίτλο Γυμνή ζωή, μεταβλητές διαστάσεις / Participation with audio-visual installation titled Bare life, variable dimensions 

Κατάλογος έκθεσης: Refuge Project II

Περισσότερες πληροφορίες: http://refugeproject2.blogspot.com/









Στην εγκατάσταση ακούγονταν οι Μαρτυρίες:

1. “Κάθε βράδυ που ο πατέρας μου σχόλαζε κι έφευγε από πάνω, εγώ ήμουν τότε δύο χρονών, του δίνανε μέχρι σοκολάτες για το "πίκολο" του λέγαν, ήμουν το πιο καλοθρεμμένο ελληνόπουλο την εποχή της κατοχής, οι φαντάροι αυτοί οι αυστριακοί ειδικά ότι είχανε καλό, επειδή ήταν παντρεμένοι και είχαν και παιδιά και τους θύμιζα εγώ τα παιδιά τους του δίναν του πατέρα μου.”
Μαρτυρία του Γιώργου. Β

 2. “Ήτανε μερικές κοπέλες και καθαρίζανε πατάτες στην κουζίνα των γερμανών και πέρναν τα πατατόφυλλα και τα μοίραζαν, είχα μια ξαδέρφη μου που δούλευε και μας έδινε και τα τηγάνιζε η μάνα μου για να φάμε. Τα χαρούπια που είχανε κουκούτσια και τα πετούσανε, τα πιάναμε από κάτω και τα πηγαίναμε στη μάνα μας να μας τα βράσει αντί για φασόλια, σκέψου τη ζωή ... μην αξιώνετε άνθρωπος να περνάει τέτοιες καταστάσεις ...” 
  Μαρτυρία του Ανδρέα

3.“Τελείωνε ο πόλεμος και επεινάγανε (οι γερμανοί), έρχονται μια μέρα στον πατέρα μου ένα βράδυ δύο και του πουλάγανε δυναμίτες και λέει ο πατέρας μου δεν παίρνω δυναμίτες και λένε "δεν έχουμε να φάμε", είχαμε ένα κεφάλι τυρί, το θυμάμαι σαν τώρα, το πιάνει ο πατέρας μου το κόβει και του έδωσε ένα τέταρτο, τον ευχαριστήσανε και φύγανε.”
Μαρτυρία του Νικόλαου Φ.

4. “Το γάλα το κάνανε υποχρεωτικά να το δίνεις εσύ που είχες και γω τους έλεγα κακούς ανθρώπους γιατί ερχόταν και πέρνανε το γάλα μας (...) δεν στερηθήκαμε το γάλα γιατί είχαμε, το ψωμί όμως το στερηθήκαμε, δεν είχαμε στάρι, μετά έγιναν φύτεψαν και στάρια ... κι ο ένας με τον άλλον έδινε, έδινες ένα κιλό σιτάρι και σου έδινε ένα κιλό μπαρμπούνια, μια οκά και λίρες δίνανε.” 
Μαρτυρία της Φλώρας

5. “Μετά συνηθίσαμε εγνωριστήκαμε, εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο, είχαμε κάνει μια ομάδα η οποία η έδρα μας ήταν στον Τρυοβάσαλο, γιατί εδώ δεν μπορούσαμε να σταθούμε όπως σας είπα (στον Αδάμαντα) και εντωμεταξύ επαίζαμε έλληνες με γερμανοί, έλληνες με ιταλοί και τι γινόταν.. επειδή δεν υπήρχαν παπούτσια, δούλευε ένας δικός μας μάγειρας στο μαγειρείο και τους πήγαινε ένα αυγό και μας δίνανε ένα ζευγάρι παπούτσια και παίζαμε μπάλα και μετά τους τα δίναμε πάλι πίσω.”
Μαρτυρία του Λευτέρη Δ.


6.“Ήταν ένα φυλάκιο στο Κλίμα όπου ήταν ένας γερμανός ο οποίος ήξερε και λίγα ελληνικά κι έπαιζε κι ακορντεόν και μας έπαιζε ακορντεόν και τραγουδούσε, ήτανε μεσοτοιχία με το σπίτι που μέναμε .... είχε κι αυτός παιδάκια, και αυτός παραδόθηκε στον Ιερό λόχο που ήταν απέναντι (Κίμωλος), αυτό είναι το αρνητικό μέρος το δικό μας, αφού τον παρέλαβαν όπως μάθαμε εκ των υστέρων, του είχαν πάρει και τα παπούτσια και τις φωτογραφίες που είχε από την οικογένειά του και τον είχαν στους δρόμους κι έπαιζε ακορντεόν, αυτή είναι η αρνητική πλευρά, έπρεπε να έχει άσυλο... Το τέλος του δεν το ξέρουμε πιο ήτανε (...)
 Μαρτυρία της Mαρίας Κ.

 
7. “Εγώ πιτσιρικάς μια μέρα ένα αυτοκίνητο από την άκρη του χωριού μετέφερε ένα αντιαεροπορικό, το είχε κοτσάρει από πίσω, εγώ πάω και κάθομαι από πίσω και το κρατούσα με το χέρι μου και καμάρωνα, ο οδηγός δεν μου είπε τίποτα ούτε οι άλλοι οι γερμανοί που με είδανε είπανε τίποτα, είδανε τώρα το παιδάκι πάνω στο αντιαεροπορικό τί θα κάνει σαμποτάζ, σαμποτάζ θα έκανα, αλλά μόλις σταμάτησε το αυτοκίνητο στις Μπαλομένης στο κέντρο του χωριού, ένας στριμμένος γερμανός έρχεται και μου τραβάει μια κλωτσιά, χαχαχα.”
Μαρτυρία του Βασίλη Σ.


8.“ο πατέρας μου, ο αδελφός μου, όλοι οι γείτονες, ήταν υποχρεωμένοι κάθε μέρα να πάνε να δουλέψουνε προσωπική εργασία δηλ. αγγαρεία στους γερμανούς…. Ο ένας ο αδελφός μου τον είχανε να ταΐζει τα μουλάρια, να κάνει αγγαρείες … ο αδελφός μου όμως επειδή ήταν λίγο ζωηρό παιδί, ήταν δεκαοκτάρης, δίπλα από το στάβλο ήταν η πυριτιδαποθήκη και πήγαινε άνοιγε την πυριτιδαποθήκη σαν κύριος και  καθόταν πάνω στα κασελάκια, άνοιγε τα κασελάκια κι έβγαζε τα καψούλια από τις χειροβομβίδες, είχε αδειάσει όλες τις χειροβομβίδες (…) κάποια στιγμή ήρθε στο κλέφτικο το εγγλέζικο το βαποράκι, έκανε απόβαση εκεί, επήγαν οι εγγλέζοι επάνω (…) αφού πλησιάσανε οι εγγλέζοι, πλακώνουν τις χειροβομβίδες οι γερμανοί και δεν έσκαγε καμία, τότε καταλάβανε ότι μας την έφερε ο Αντώνης (…) δεν τον πιάσανε γιατί  έφυγε με το βαποράκι αυτό, επήγε και τους είπε ότι «εγώ πάω για εκτέλεση» και τους είπε να τον πάρουνε μαζί, στην αρχή του αρνηθήκανε αλλά τελικά τον επήρανε και πήγε στη Μέση Ανατολή. (…)          
Μαρτυρία του Σταύρου Κ.



TRISTESSE DELUXE | NOMADICS VOL.5
THE OTHER WHERE

Artistsʼ Visions of the Far 
Vienna 2014

Participation with  video
Life Nibbles in Limbo
3:15 min., color, sound, HD video.
 
Synopsis
Little pieces of life, captured in images they inspired, linger in the expanse between memory and oblivion. Little pieces of life, inspired by images into the mind of the beholder, linger in the neighbouring expanse between oblivion and fantasy. They feed on the moment and they feed the moment, as substantial constituents of what gave them substance.
 
Go to: http://dasanderewo.wordpress.com
 
 



Title: Life Nibbles in Limbo, 2014, 3:15 min., color, sound, HD video.